XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Arkitektura, edifizioak eraikitzeko artea eta zientzia da.
Hasieran, gizakiak,
Harri-Aroko cromlechak printzipio hau jarraituz eraiki ziren, tenplu egiptiar eta greziarrak bezalaxe, beren eusteko zutabeak zituztela.
Itxitako gela batek
Hauek armazoi bat eraiki eta lastoz edo buztinez betez egin daitezke, edota ohol edo enborrekin altxatuz, edota harriak nahiz adreiluak erabiliz.
Hala ere, antzinateko eraikuntza monumental zaharrenak bloke handiz eraikiak ziren.
Hau garbi ikus daiteke adreiluz egindako
Teknika hau asko garatu zen Ekialde Hurbilean eta jauregi pertsiarretan ongi ikus daiteke hori.
Etruskoek oraindik are gehiago erabili zuten eta erromatarrek ere bereganatu egin zuten, beren arkitektur proiektu handiak, akueduktuak eta garaipen-arkuak eraikitzeko.
Kupuladun eraikin erromatar nabarmenena, Erromako Panteoia da.
Ekialdeko Europan bizantiarrek beren estiloa landu zuten eta Santa Sofiako maisu-obran gauzatu egundoko kupula.
Mendebaldeko Europan, estilo erromanikoa sortu zen horma beteekin, puntu-erdiko arkuekin eta gangekin.
Geroztik, XII. mendean estilo gotikoa sortu zen Frantziaren iparraldean.
Arku apuntatuzko bere egitura dotoreak, nerbiodun gangek eta arbotante-sistemek, altuera sinestezineko eraikinak altxatu ahal izatea ahalbidetu zuten.
Errenazimenduko arkitektoek lehengo arku eta zutabeak erabili zituzten, lerro horizontalak azpimarratu eta formen oreka-, baretasun- eta simetri ideala lortzen saiatu ziren.
XVIII. mendean,
XIX. mendea imitazioena (Neogotikoa adibidez) eta estilo-nahasketena izan zen.
Altzairua eta hormigoia bezalako material berriek, ikuspegi berriak ireki zituzten eta industriak nahiz etxebizitzek ere beharrizan berriak planteatu zituzten.
Arkitektura-estilo berria sortzeko saioak egin ziren, hala nola